تومان

تومان

  • افزودن به علاقه‌مندی 108 بازدید 123,456 تومان
  • جیره غذایی دام و طیور آبزیان

    جیره غذایی دام و طیور آبزیان

    جهت ثبت و درج آگهی رایگان در خصوص جیره نویسی در سایت و اپلیکیشن حیوانات نوحیران اینجا کلیک کنید 

    جیره نویسی طیور اصول و آشنایی کافی با نیازهای تغذیه‌ای پرندگان را ایجاب می‌کند. برای تعیین یک جیره غذایی مناسب برای طیور، مراحل مهمی وجود دارد که اجرای آنها ضروری است. این شامل مواردی مانند:
    1. شناسایی نیازهای تغذیه‌ای: تعیین نیازهای غذایی و پرهیز از کمبود عناصر غذایی مهمی است. این نیازها بر اساس وزن، سن، جنسیت و هدف نگهداری یا تولید تعیین می‌شوند.
    2. محاسبه مقادیر و اجزا: مواد مورد نیاز از جمله پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و انرژی بر اساس نیازهای تعیین شده باید محاسبه شوند.
    3. بررسی هزینه‌ها و موجودی: برای انتخاب بهترین گزینه، هزینه مواد و مقادیر موجود در بازار باید در نظر گرفته شود.
    4. محدودیت‌ها و قوانین: محدودیت‌هایی مانند مقادیر حداکثری یا حداقلی مصرف مواد، قابلیت هضم و قابلیت جذب نیز باید مد نظر قرار گیرد.
    5. ارزیابی و به‌روزرسانی: جیره‌های تغذیه‌ای نیاز به ارزیابی مداوم دارند و در صورت لزوم باید با توجه به تغییرات در نیازهای پرندگان به‌روزرسانی شوند.
    به دلیل پیچیدگی فرایند جیره نویسی طیور و اهمیت دقت در محاسبات، تجربه و آموزش مناسب در این زمینه حائز اهمیت است. همچنین توصیه می‌شود با متخصصان یا افرادی که تجربه کافی در این زمینه دارند، همکاری کرده و به منابع و کتب تخصصی مراجعه نمایید.

    روشهای جیره نویسی طیور:

    این روش‌های مختلف برای جیره‌نویسی طیور هر کدام مزایا و معایبی دارند:
    1. روش مربع پیرسون: این روش برای مواد غذایی کمتر پیچیده مناسب است ولی برای ترکیب‌های پیچیده‌تر ممکن است دقت لازم را نداشته باشد.
    2. روش ماتریکس: برای ترکیب‌های چندین ماده غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و از دقت بیشتری برخوردار است.
    3. معادلات جبری: بسته به پیچیدگی جیره غذایی، می‌تواند به دقت و دقت مورد نظر برسد یا نرسد.
    4. روش آزمون و خطا: استفاده از تجربه و آزمون در زمان تولید و تغذیه پرندگان، اما ممکن است دقت کمتری داشته باشد و نتایج متغیر باشد.
    5. روش کامپیوتری: این روش از دقت بسیار بالایی برخوردار است و به کمک نرم‌افزارهای متخصص، می‌تواند جیره‌های غذایی دقیق و بهینه را تهیه کند. اما نیازمند آشنایی با نرم‌افزار و دانش کامپیوتری است.
    انتخاب روش مناسب بر اساس پیچیدگی جیره غذایی، دانش فرد در زمینه تغذیه و نیازهای مورد نظر پرندگان است.
    این روش‌های مختلف برای جیره‌نویسی طیور هر کدام مزایا و معایبی دارند:
    1. روش مربع پیرسون: این روش برای مواد غذایی کمتر پیچیده مناسب است ولی برای ترکیب‌های پیچیده‌تر ممکن است دقت لازم را نداشته باشد.
    2. روش ماتریکس: برای ترکیب‌های چندین ماده غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و از دقت بیشتری برخوردار است.
    3. معادلات جبری: بسته به پیچیدگی جیره غذایی، می‌تواند به دقت و دقت مورد نظر برسد یا نرسد.
    4. روش آزمون و خطا: استفاده از تجربه و آزمون در زمان تولید و تغذیه پرندگان، اما ممکن است دقت کمتری داشته باشد و نتایج متغیر باشد.
    5. روش کامپیوتری: این روش از دقت بسیار بالایی برخوردار است و به کمک نرم‌افزارهای متخصص، می‌تواند جیره‌های غذایی دقیق و بهینه را تهیه کند. اما نیازمند آشنایی با نرم‌افزار و دانش کامپیوتری است.
    انتخاب روش مناسب بر اساس پیچیدگی جیره غذایی، دانش فرد در زمینه تغذیه و نیازهای مورد نظر پرندگان است.
    روش مربع پیرسون:
    روش مربع پیرسون یکی از روش‌های سنتی و ساده در جیره‌نویسی طیور است. این روش برای ترکیب مواد غذایی ساده کاربرد دارد و معمولاً برای موادی که ارزش تغذیه‌ای مشابهی دارند و تفاوت زیادی در ترکیباتشان وجود ندارد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، از معادلات ساده‌ای برای محاسبه مواد غذایی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، اگر دو ماده غذایی به نام A و B داشته باشیم و هر کدام از آن‌ها دارای پروتئین و انرژی باشند، با استفاده از این روش می‌توان مقادیری از A و B را ترکیب کرد که ترکیب حاصل از آن‌ها نیازهای تغذیه‌ای پرندگان را برآورده کند. این روش معمولاً برای مواد خوراکی ساده و ترکیباتی که از نظر ترکیبات و ارزش غذایی مشابه هستند، استفاده می‌شود. اما برای ترکیبات پیچیده‌تر و مواد غذایی با ترکیبات مختلف، از روش‌های دقیق‌تر و پیشرفته‌تری مانند روش ماتریکس یا استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری مخصوص جیره‌نویسی استفاده می‌شود.
    روش ماتریکس:
    روش ماتریکس در جیره‌نویسی طیور از معادلات چند مجهولی استفاده می‌کند تا میزان مناسب و متعادل مواد غذایی مورد نیاز پرندگان را تعیین کند. این روش بر پایه محاسبات ماتریسی بوده و برای ترکیبات پیچیده‌تر و مواد غذایی با ترکیبات متفاوت کاربرد دارد. در این روش، با استفاده از معادلات ماتریسی و چندین متغیر، مقادیر مواد غذایی مورد نیاز برای تولید یک جیره تعیین می‌شود. این ماتریس‌ها معمولاً شامل اطلاعات مربوط به ارزش تغذیه‌ای مواد مختلف مانند پروتئین، چربی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر ترکیبات مورد نیاز در جیره غذایی هستند. استفاده از روش ماتریکس به کمک نرم‌افزارهای کامپیوتری متخصص انجام می‌شود. این نرم‌افزارها اطلاعات تغذیه‌ای مواد مختلف را در اختیار دارند و به صورت دقیق تر و کامل‌تری می‌توانند جیره‌های تغذیه‌ای مناسب را برای طیور تعیین کنند. با استفاده از روش ماتریکس، می‌توان بهبود کیفیت جیره‌های غذایی را در نظر گرفت و اطمینان حاصل کرد که مواد غذایی مورد نیاز برای رشد، سلامتی و عملکرد بهینه پرندگان در نظر گرفته شده است.
    معادلات جبری:
    روش معادلات جبری در جیره‌نویسی طیور از معادلات دو مجهولی استفاده می‌کند تا میزان مواد مختلف غذایی را به دقت مشخص کند. این روش بر مبنای حل معادلات جبری ساده است که برای تنظیم و تعادل جیره‌های غذایی برای طیور استفاده می‌شود. به عنوان مثال، اگر بخواهید مقدار یک ماده غذایی مانند پروتئین در جیره را تنظیم کنید، می‌توانید از دو معادله دو مجهولی استفاده کنید. این معادلات ممکن است به شکل زیر باشند: معادله ۱: 2�+3�=10 معادله ۲: �−�=3 در اینجا، و نمایانگر مقادیر مختلف مواد غذایی هستند، مثلاً پروتئین و چربی. با حل این دو معادله، می‌توان مقادیر مورد نیاز این دو ماده را به دست آورد تا یک جیره تغذیه‌ای متعادل برای طیور تنظیم شود. استفاده از معادلات جبری به ما کمک می‌کند تا میزان مواد مختلف در جیره غذایی را با توجه به نیازهای غذایی پرندگان محاسبه کنیم. این روش می‌تواند در تنظیم مقادیر دقیق مواد غذایی مورد نیاز در جیره غذایی موثر باشد.
    روش آزمون و خطا:
    روش آزمون و خطا در جیره‌نویسی طیور بر پایه تجربه و مشاهده مستقیم از عملکرد پرندگان است. در این روش، پرورش دهنده با آزمون کردن مقادیر مختلف غذاها و مشاهده عملکرد پرندگان در دوره‌های مختلف، جیره‌ای را تنظیم می‌کند که بهترین نتیجه را برای آن‌ها به ارمغان بیاورد. پرورش دهنده با تغییر در مقادیر مواد غذایی یا نوع خوراک طیور، مشاهده می‌کند که چگونه عملکرد آن‌ها به این تغییرات پاسخ می‌دهد. این مواد شامل پروتئین، چربی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر مواد غذایی مورد نیاز طیور می‌باشند. با آزمون کردن مقادیر مختلف و توجه به عملکرد طیور (مانند رشد، تولید تخم و سایر عوامل)، پرورش دهنده می‌تواند به طور تجربی به یک جیره‌ی غذایی برای طیور برسد که مناسب ترین نتیجه را ارائه می‌دهد. این روش ممکن است نیازمند زمان و تجربه بیشتری باشد اما به عنوان یک روش کارآمد در تنظیم جیره‌های غذایی برای طیور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
    روش کامپیوتری:
    روش کامپیوتری در جیره‌نویسی طیور از تکنولوژی بهره می‌برد تا به دقت بالایی در تنظیم و محاسبه جیره‌های غذایی برای طیور بپردازد. در این روش، از نرم‌افزارها یا سیستم‌های خاصی استفاده می‌شود که با ورود دقیق و اطلاعاتی که پرورش دهنده در اختیار دارد، جیره‌های غذایی را بر اساس نیازهای غذایی طیور تعیین می‌کند. این نرم‌افزارها معمولاً از دیتابیس‌های گسترده‌ای از مقادیر مواد غذایی و اطلاعات تغذیه‌ای برای طیور استفاده می‌کنند. آنها با در نظر گرفتن پارامترهای مختلف شامل نوع، سن، وزن، جنسیت، فعالیت، میزان رشد و تولید مثلی، جیره‌ای را تهیه می‌کنند که نیازهای غذایی طیور را برآورده می‌کند. با وارد کردن اطلاعات مربوط به نوع خوراک، ارزش تغذیه‌ای هر ماده غذایی، و نیازهای غذایی مورد نیاز طیور، این نرم‌افزارها قادرند به طور دقیق جیره‌های غذایی را برای طیور تهیه کرده و مقدار مناسب و بهینه‌ای از پروتئین، چربی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و دیگر مواد غذایی را مشخص کنند. این روش با دقت بالا و امکانات محاسباتی پیشرفته، توانایی بهینه‌سازی جیره‌های غذایی را بر اساس نیازهای دقیق طیور دارد.

    بررسی احتیاجات غذایی مرغ گوشتی:

    تغذیه مرغ‌های گوشتی بر اساس سه مرحله‌ی مختلف به شکل زیر است:

    جیره پیش‌دان:

    در این مرحله، جوجه‌های کم سن که در آستانه سن یک هفته هستند، نیاز به جیره‌ای دارند که شامل مواد غذایی موثر در رشد اولیه آن‌ها باشد. این جیره غذایی به مرور زمان تطابق پیدا می‌کند و شامل پروتئین و انرژی زیادی است. جیره پیش‌دان باعث رشد سریع تر و تقویت جوجه‌ها در مرحله اولیه می‌شود.

    جیره رشد‌دان:

    در این مرحله که جوجه‌ها رشد می‌کنند و به مرحله نیمه‌یه‌ی رشد می‌رسند، جیره غذایی کمی تغییر می‌کند. این جیره شامل مواد غذایی کمتری در مقایسه با جیره پیش‌دان است و میزان پروتئین و انرژی کمتری دارد. این تغییر در جیره غذایی مرتبط با کاهش نیازهای رشد جوجه‌ها است.

    جیره پس‌دان:

    در این مرحله، مرغان به سن بالغی می‌رسند و آماده‌ی کشتار می‌شوند. جیره پس‌دان شامل مواد غذایی کمتری است و نسبت پروتئین به انرژی متفاوت است. این جیره غذایی به مرغان کمک می‌کند که وزن خود را حفظ کنند و به یک حد ایده‌آل برای کشتار برسند. تغییر جیره غذایی درست باید به تدریج و با دقت انجام شود تا باعث ایجاد مشکلاتی برای رشد و وزن مرغ‌ها نشود. این تغییرات بر اساس نیازهای مرغ‌ها در هر مرحله مختلف رشد صورت می‌گیرد تا رشد بهینه را تضمین کند.
    جیره پیش‌دان:
    جیره پیش‌دان مرغ گوشتی معمولاً برای جوجه‌هایی که در آستانه سن یک هفته هستند طراحی می‌شود. این مرحله از تغذیه جوجه‌ها به دلیل نیاز آن‌ها به مواد غذایی حیاتی برای رشد سریع و تقویتی در این مرحله از اهمیت بسیاری برخوردار است.

    اهداف جیره پیش‌دان:

    1. رشد سریع: جوجه‌ها در این مرحله نیاز به جیره‌ای دارند که پروتئین و انرژی زیادی داشته باشد تا رشد سریع خود را تضمین کند.
    2. تقویت سیستم ایمنی: جیره پیش‌دان باید شامل ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز برای تقویت سیستم ایمنی جوجه‌ها باشد.
    3. تنظیم متابولیسم: انرژی و پروتئین مناسب برای کمک به تنظیم متابولیسم و رشد بهینه جوجه‌ها حائز اهمیت است.

    ترکیبات معمول در جیره پیش‌دان:

    1. جیره پروتئینی: شامل منابع پروتئینی اصلی مثل جو، سویا، ماکارانی، کنجاله‌های نفتی و ...
    2. جیره انرژی: گندم، ذرت، سورگوم، و یا منابع دیگر از انرژی.
    3. ویتامین‌ها و مواد معدنی: ویتامین‌های A، D، E، K و مواد معدنی مثل کلسیم، فسفر، منیزیم و ...
    4. احتیاجات آبی: ارائه آب کافی به جوجه‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
    ترکیبات این جیره باید به طور دقیق محاسبه شده و با توجه به نیازهای رشدی جوجه‌ها تنظیم شود تا رشد سریع و سالم آن‌ها تضمین شود.
     
    جیره رشد‌دان:
    جیره رشد دان برای جوجه‌های مرغ گوشتی در مرحله میانی رشد آنها طراحی می‌شود. این مرحله از تغذیه مرغ‌ها از سن دو هفته تا یا سه هفته تا زمانی که به سن بالغی می‌رسند، شامل می‌شود.

    اهداف جیره رشد‌دان:

    1. توسعه عضلات و بافت استخوانی: جیره رشد دان باید شامل پروتئین‌های مورد نیاز برای توسعه عضلات و استخوان‌های مرغ باشد.
    2. حفظ وزن مناسب: این مرحله باید مرغان را در وضعیت وزنی مطلوب نگه دارد و رشد سریع آنها را حفظ می‌کند.
    3. تقویت سیستم ایمنی: جیره باید شامل ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز برای تقویت سیستم ایمنی مرغان باشد.

    ترکیبات معمول در جیره رشد‌دان:

    1. جیره پروتئینی: شامل منابع پروتئینی مانند جو، سویا، کنجاله‌های نفتی و ...
    2. جیره انرژی: گندم، ذرت، سورگوم، و یا منابع دیگر از انرژی.
    3. ویتامین‌ها و مواد معدنی: ویتامین‌های A، D، E، K و مواد معدنی مثل کلسیم، فسفر، منیزیم و ...
    4. احتیاجات آبی: ارائه آب کافی به مرغ‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.
    همانند جیره پیش‌دان، ترکیبات این جیره باید به طور دقیق محاسبه شده و با توجه به نیازهای رشدی مرغان تنظیم شود تا رشد سریع و سالم آن‌ها تضمین شود.
    جیره پس‌دان:
    جیره پس دان مربوط به دوره‌ای است که مرغان گوشتی به سن بالغی می‌رسند، یعنی پس از دوره‌ی رشد‌دان. این دوره شامل زمانی است که مرغان آماده‌اند برای کشتار یا دوره‌ی تولید تخم باشند.

    اهداف جیره پس‌دان:

    1. حفظ وزن و استقامت مرغان: در این مرحله، هدف اصلی حفظ وزن و استقامت مناسب مرغان است. این باعث می‌شود مرغان گوشتی بالغ، وزن خود را حفظ کنند و برای کشتار مناسب باشند یا در صورت مرغان تخم‌گذار، توانایی تولید تخم را حفظ کنند.
    2. کنترل مصرف غذا: در این مرحله، میزان مصرف غذایی به گونه‌ای تنظیم می‌شود که باعث حفظ وزن و استقامت مناسب مرغان شود و بهره‌وری غذایی به حداکثر برسد.

    ترکیبات معمول در جیره پس‌دان:

    1. پروتئین: پروتئین‌های منبع اصلی برای حفظ عضلات و استقامت مرغان.
    2. انرژی: مواد غذایی با ارزش انرژی مانند ذرت، گندم و ...
    3. ویتامین‌ها و مواد معدنی: برای حفظ سلامتی و عملکرد بهتر مرغان.
    4. مواد تکمیلی: موادی مانند آنزیم‌ها یا افزودنی‌های دیگر ممکن است برای بهبود متابولیسم و هضم غذاها اضافه شوند.
    در این دوره، میزان مصرف غذایی کاهش می‌یابد و جیره باید بر اساس این نکته طراحی شود تا مرغان به طور متعادل و مناسب غذا بخورند و وزن خود را حفظ کنند.

    بررسی احتیاجات غذایی مرغ تخم گذار:

    جیره تغذیه مرغان تخم‌گذار برای حفظ سلامتی و افزایش تولید تخم‌ها می‌بایست متناسب با نیازهای فیزیولوژیکی این نوع مرغان طراحی شود. موادی که شما اشاره کردید، می‌توانند بخشی از جیره تغذیه‌ای برای این مرغان باشند. این مرغان نیاز به ترکیبات مختلفی دارند که شامل زیرمجموعه‌های مختلفی از مواد غذایی است.

    اجزای معمول در جیره تغذیه مرغان تخم‌گذار:

    1. مواد پروتئینی: مثل پودر استخوان، پودر گوشت، پودر ماهی و...
    2. غلات: مانند گندم، ذرت، و کنجاله.
    3. چربی: می‌تواند به عنوان منبع انرژی باشد.
    4. ویتامین‌ها و مواد معدنی: برای حفظ سلامتی و تولید تخم‌های سالم.
    5. مکمل‌های معدنی و ویتامینی: برای تضمین نیازهای غذایی مورد نیاز.
    6. مواد محرک رشد و بازدارنده‌های رشد: برای حفظ سلامتی و کنترل بیماری‌های ممکن.
    7. صدف معدنی: برای حفظ سلامت استخوان‌ها و تخم‌گذاری سالم.

    موادی که شما اشاره کردید می‌توانند جزء این لیست باشند. اما نکته مهم این است که باید متناسب با نیازهای مرغان و نیازهای تغذیه‌ای دقیق تر مورد استفاده قرار گیرند تا جیره غذایی برای رشد بهینه و تولید تخم‌های سالم فراهم شود.

    انرژی جیره:

    انرژی مورد نیاز برای طیور وابسته به میزان غذای مورد نیاز، مرحله رشد، فعالیت فیزیکی، و شرایط محیطی است. در واقع، انرژی مصرفی توسط طیور از مواد مختلفی که در جیره‌شان قرار دارد تامین می‌شود.

    تأمین انرژی:

    1. مواد غذایی مانند کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها: این مواد غذایی با سوخت و ساز در بدن طیور انرژی تولید می‌کنند.
    2. مصرف اکسیژن و تولید دی‌اکسید کربن: طیور انرژی را از تجزیه مواد غذایی بدست می‌آورند و اکسیژن را تنفس می‌کنند.

    تعیین نیازهای انرژی:

    1. مرحله رشدی: جوجه‌های گوشتی در مراحل مختلف رشد نیازهای انرژی متفاوتی دارند.
    2. فعالیت: میزان فعالیت فیزیکی طیور نیز تعیین‌کننده مصرف انرژی است.
    3. شرایط محیطی: دما و شرایط محیطی می‌توانند نیازهای انرژی را تحت تأثیر قرار دهند.

    اندازه‌گیری و تعیین میزان انرژی:

    برای تشخیص نیازهای انرژی طیور، تجزیه و تحلیل مواد غذایی در جیره‌های آن‌ها و استفاده از دستگاه‌ها و فرمولاسیون‌های متخصص برای ارزیابی نیازهای انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این فرآیند باید به صورت دقیق صورت گیرد تا جیره تغذیه‌ای بهینه و با تعادل ارائه شود.

    پروتئین جیره:

    پروتئین و اسیدهای آمینه در جیره تغذیه‌ای طیور نقش بسیار مهمی دارند. پروتئین و اسیدهای آمینه از جمله مواد غذایی حیاتی هستند که برای رشد سالم و حفظ سلامتی طیور ضروری‌اند.

    نقش پروتئین و اسیدهای آمینه:

    1. رشد و تکامل: پروتئین در رشد بافت‌های بدن و ساخت انواع مختلف سلول‌ها بسیار موثر است.
    2. ساخت بافت‌های عضلانی: اسیدهای آمینه مهمی در تولید و نگهداری عضلات و بافت‌های مربوط به رشد هستند.
    3. ساخت انواع مواد زیستی: اسیدهای آمینه در ساخت انواع آنزیم‌ها، هورمون‌ها و مواد مهم دیگری که برای فعالیت بدنی لازم هستند نقش دارند.

    تامین پروتئین و اسیدهای آمینه:

    1. منابع طبیعی: گیاهان و دانه‌ها منابع خوبی از پروتئین و اسیدهای آمینه می‌باشند.
    2. مکمل‌های غذایی: برخی مکمل‌های غذایی گیاهی می‌توانند نیازهای طیور به اسیدهای آمینه را تأمین کنند.
    برای تنظیم مناسب جیره تغذیه‌ای، متخصصان از میزان دقیق پروتئین و اسیدهای آمینه در جیره‌های غذایی استفاده می‌کنند تا رشد سالم و بهینه طیور تضمین شود.

    افزودنی های خوراک طیور

    برخی از مواد به جهت تامین مواد غذایی، ویتامین ها، پروتئین و نیز جلوگیری از رشد عوامل بیماری زا به جیره ی طیور افزوده میشود. افزودنی های خوراک امروزه یکی از بهترین راهکارهای افزایش بهره وردی طیور در بسیاری از موارد پرورشی میشود. مواد افزودنی در خوراک طیور عبارتند از:
    • آنتی اکسیدان‌ها
    • ویتامین ها و مواد معدنی
    • اسیدهای آمینه و آنزیم های کاتالیز کننده هضم مواد خوراکی
    • رنگدانه ‌ها
    • پروبیوتیک، پری‌بیوتیک‌ها و سیمبیوتیک‌ها
    • طعم‌دهنده‌ها و فیتوبیوتیک‌ها
    • امولسی‌فایرها
    • کوکسیدیواستاتها
    • ضدعفونی‌کننده‌ها
    • اسیدی‌فایرها
    • پلت بایندر ها
    • توکسین بایندرها