شترها به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند: شترهای دوکوهانه و شترهای یک کوهانه.
شتر دوکوهانه: این نوع شتر دارای دو چین است. شتر دوکوهانه معمولاً برای حمل و نقل و کارهای کشاورزی استفاده می‌شود. این شترها نیز به دو زیرگونه تقسیم می‌شوند:
شتر دوکوهانه آفریقایی: این شترها بیشتر در مناطق صحرایی و خشک آفریقا پیدا می‌شوند.
شتر دوکوهانه آسیایی: این شترها در آسیای مرکزی و مناطق صحرایی دیگر از قبیل افغانستان، ایران و مغولستان یافت می‌شوند.
شتر یک کوهانه: این نوع شتر دارای یک کوهان است و بیشتر برای حمل بار و کارهای سنگین استفاده می‌شود. زیرا این شترها قدرت باربری بیشتری دارند نسبت به شترهای دوکوهانه. این شترها نیز دو زیرگونه اصلی دارند:
شتر یک کوهانه آفریقایی: این شترها نیز در صحراهای آفریقا زندگی می‌کنند و برای حمل بارهای سنگین استفاده می‌شوند.
شتر یک کوهانه آسیایی: این نوع شترها در مناطقی مانند گوبی و تبت یافت می‌شوند و در شرایط آب و هوایی سخت و برفی زندگی می‌کنند.
این شترها با توجه به نوع استفاده و شرایط زیستی‌شان مختلفند و هر یک ویژگی‌ها و قابلیت‌های خاص خود را دارند.
شتر یک کوهانه :
شتر یک کوهانه، نوعی شتر است که دارای یک کوهان است و معمولاً برای حمل بارهای سنگین و کارهای سخت استفاده می‌شود. این شترها به دلیل استحکام و قدرت باربری بیشتر در مقایسه با شترهای دوکوهانه، در مناطقی که نیاز به حمل بارهای سنگین و پیچیده دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اصطلاحاً، این شترها "شتر یک‌توک" نیز نامیده می‌شوند. آنها بیشتر در مناطقی که شرایط آب و هوایی سخت و مناطق کوهستانی و کویری وجود دارد، به عنوان یک وسیله حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌گیرند. به دلیل قدرت باربری بالا و توانایی زندگی در شرایط دشوار، شتر یک کوهانه برای افراد زیادی از نظر اقتصادی و محیط زیستی
بسیار ارزشمند است.
شترهای دو کوهانه یکی از گونه‌های شترها هستند که به خوبی به شرایط آب و هوای سرد و خشک تطابق یافته‌اند. این شترها معمولاً در مناطق کوهستانی و سرد قدرت حفاظت بیشتری دارند. محصولاتی مانند شیر آنها غنی از ویتامین C هستند و برای فرآوری شیر به فرآورده‌های لبنی نیاز به افزودن بعضی مواد ندارند که این امر در
برخی از گونه‌های شتر دیگر نیاز به اصلاح کلرید کلسیم دارد. این شترها همچنین دارای قدرت حمل بار قابل توجهی است، حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم باری که می‌توانند حمل کنند و در شرایط کوتاه‌مدت می‌توانند تا ۳۰۰ کیلوگرم بار را نیز حمل کنند.
این شترها معمولاً در مناطقی که دارای تغییرات آب و هوایی شدید و دمای کمتر هستند به عنوان گزینه‌ای برای حمل و نقل و استفاده در کوهستان‌ها بهره‌برداری می‌شوند. از آنها به عنوان حیواناتی برای حمل کالا، بارکشی و نقل و انتقالات در مناطق کوهستانی و دشت‌هایی که شرایط اقلیمی خشک و سرد دارند، استفاده می‌شود.
لاماها و ویکوناها از جمله شترهای بی کوهانه هستند که معمولاً در مناطق مختلف جهان زندگی می‌کنند. این حیوانات برای باربری، سواری، و همچنین برای تولید گوشت و پشم استفاده می‌شوند. طول لاماها حدوداً ۲ متر و بلندی آنها حدوداً ۱ متر است و می‌توانند روزانه حدوداً ۵۰ کیلوگرم بار را به مسافتی تا ۲۰-۵۰ کیلومتر حمل کنند.
لاماها در سن ۲ تا ۳ سالگی به سن بلوغ می‌رسند و دوره باروری آنها ۱۱ ماه است.
شترهای ویکونا دارای پشمی زیبا و ظریف با رنگ‌های مختلف مانند زرد، قرمز، و سیاه هستند و مقدار پشم سالیانه آنها حدوداً ۴۰۰ گرم است. این شترها از لحاظ پشمی تارهای کوتاه‌تر و مجعدتری نسبت به آلپاکا و لاما دارند. آلپاکاها نیز از دام‌های نیمه‌اهلی هستند که اکثراً به صورت گله‌های چند نفره به سر می‌برند. آلپاکاها کوچکتر از
لاماها هستند، موهای نرم، پرپشت و طویل‌تری دارند و راندمان تولید پشم آنها حدوداً ۸۰/۲ تا ۸۰/۳ کیلوگرم در سال است.
تفاوت‌های ظاهری بین لاماها، ویکوناها و آلپاکاها وجود دارد، اما این حیوانات از نظر ساختمانی و تعداد کروموزوم‌ها (۷۴) یکسان هستند. این تفاوت‌ها معمولاً به دلیل موتاسیون یک ژن یا تغییرات در تنظیم محل سانترومر کروموزوم‌ها به وجود می‌آیند. این حیوانات در فرهنگ‌های مختلف جایگاه ویژه‌ای دارند و در برخی از مناطق به عنوان
حیوانات مهم و محسوب می‌شوند که نقش بارزی در زندگی افراد این مناطق دارند.
ویژگی‌های کلی شتر:
شترها واقعاً حیوانات جالبی هستند با ویژگی‌های خاصی که برخی از آنها خیلی شناخته شده اند. این حیوانات به دلیل توانمندی‌هایشان در محیط‌های سخت بیابانی و صحرایی، باروری، و سازگاری با اقلیم‌های مختلف، اهمیت بسیاری در زندگی بشر داشته‌اند.
احتمالاً بسیاری از ویژگی‌هایی که اشاره کردید، براساس تجربیات مردم و مشاهداتی است که از شترها داشته‌اند. مثلاً توانایی شترها در مقاومت در برابر گرما و تشنگی یکی از ویژگی‌های بارز آنهاست و به خوبی به آن دلیل می‌شود که این حیوان‌ها به محیط‌های بیابانی و صحرایی اقلیمی سخت تطبیق یافته‌اند.
درمورد طول عمر شترها، این موضوع به دلیل شرایط محیطی، تغذیه، و مراقبت‌های دریافتی ممکن است متفاوت باشد. عموماً شترها به مدت حدود 30 تا 40 سال عمر می‌کنند، اما برخی گزارش‌ها از شترهایی با عمر بالاتر نیز وجود دارد.
درمورد رفتار شترها، آزار و اذیت را یاد نمی‌کنند، اما اگر مورد آزار قرار بگیرند، ممکن است در موقعیت مناسب به انتقام برسند. این حیوانات از امرار آسوده نیز برخوردار نیستند و به خاطر این ویژگی معمولاً در عبارت‌ها و اصطلاحات مردمی به آنها اشاره می‌شود.
درباره رابطه شتر و اسب، گاهی شتر می‌تواند از اسب دور بماند و به دلیل بوی اسب فرار کند. این حقیقت به دلیل تفاوت‌هایی در رفتار و محیط زیستی آنها ممکن است و برخی شترها از اسب‌ها بیشتر برای انجام کارهای خاصی نظیر باربری و سواری استفاده می‌شوند.
در نهایت، ساربان‌های شتری (اشخاصی که شترها را مراقبت و به کار می‌گیرند) نیاز به دانش و تجربه دارند، زیرا مراقبت از این حیوانات و استفاده از قابلیت‌هایشان نیاز به مهارت و دقت دارد که هر فردی به راحتی نمی‌تواند آن را انجام دهد.
شترها در کدام شهرهای ایران بیشتر هستند:
شترها به عنوان حیواناتی با توانایی زیست در شرایط بیابانی و مناطق خشک، در برخی از استان‌ها و مناطق ایران بیشتر دیده می‌شوند. مناطقی که دارای زمین‌های خشک و بیابانی هستند اغلب میزان بیشتری از شترها را در خود جای داده‌اند.
استان‌هایی مانند یزد، خراسان، سیستان و بلوچستان، اردبیل و شهرهایی مانند گناباد و نیم‌روستایی‌ها مانند مهران در استان ایلام محل‌هایی هستند که می‌توانید بیشترین تعداد شترها را در ایران ببینید. اما توزیع دقیق شترها بستگی به شرایط محیطی و کشاورزی و همچنین نیازهای مردم هر منطقه دارد.
جهت دریافت و مقاله بیشتر و وبلاک اینجا کلیک کنید
ثبت آگهی رایگانحیوانات در اپلیکیشن نوحیران
محبت به تمام موجودات زنده شریف ترین ویژگی انسان است. رد کردن
